ಕವಿತೆಗಳು ಮತ್ತು ನಾನು

"Most people ignore most poetry because most poetry ignores most people." - Adrian Mitchell

ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಓದುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿರುವಾಗ ಈ ಸಾಲಿಗೆ ಎಡವಿದೆ. ತಮಾಷೆ ಎನಿಸಿತು. ನಿಜವೂ ಅನ್ನಿಸಿತು!

ಈ ಸಾಲು ನನಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಕವನಗಳ ಮೇಲೆ ಆಸಕ್ತಿ ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದಕ್ಕೆ ವಿವರಣೆ ಒದಗಿಸಿತಾ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಮೊದಲಿಂದಲೂ ನನ್ನನ್ನು ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಕವನಗಳೂ ಕೂಡ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಸೆಳೆದದ್ದೇ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನಂತೆಯೇ ಬಹಳ ಜನಕ್ಕೂ ಕೂಡ ಹಾಗೆಯೇ. ಅದು ಏಕೆ ಹಾಗಿರಬಹುದು ಅಂತ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತು ಈ ಸಾಲು.

ಮೂಲತಃ ಈ ಕವನಗಳು ಯಾವುದಾದರೊಂದು ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಕೀರ್ಣವಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಲು ಅತಿಯಾದ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತವೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದನ್ನು ರಚಿಸಿದವರು ಏನು ಹೇಳಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ ಅಥವಾ ಏನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ಬೇರೆಯದೇ ತರನಾದ ಮನಃಸ್ಥಿತಿ, ಭಾವ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಗದ್ಯದಂತೆ ಸರಳ, ನೇರ ಹಾಗೂ ಸುಮ್ಮನೇ ಓದಿಬಿಡುವಂತದ್ದಲ್ಲ.

ನನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟ ತೀರ ಕೆಲವು ಕವನಗಳೆಂದರೆ ಹಾಸ್ಯ, ಪ್ರಾಸದಿಂದ ಕೂಡಿದಂತವು. ಜೊತೆಗೆ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ನೇರ ಅರ್ಥ ಕೊಡುವಂತಹ ಕವನಗಳು.

ಇದರರ್ಥ ಬೇರೆ ರೀತಿಯ ಕವನಗಳು ಅಥವಾ ಒಟ್ಟಾರೆ ಕಾವ್ಯ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೀನೈಸುವುದಲ್ಲ ಅಥವಾ ಕವಿತೆಗಳೆಂದರೆ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದವು ಎಂದಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೋ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆಯಬೇಕಾದ ಅಥವಾ ಎಷ್ಟೇ ಪುಟಗಳಲ್ಲೂ ಸಹ ಬರೆಯಲಾಗದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು, ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳಲ್ಲೇ ಮೂಡಿಸಿಬಿಡುವಂತಹದೇ ಈ ಕವನಗಳು. ಇಂತಹ ಕಲೆಯುಳ್ಳ, ಪ್ರತಿಭೆಯುಳ್ಳ ಹಲವಾರು ಜನರು ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಇದ್ದರು, ಇದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ನಿಜ. ಆದರೆ in general ಆಗಿ ಇದೆಲ್ಲುದರ ಸಾರಾಂಶವನ್ನು ಮೊದಲು ಹೇಳಿದ ವಾಕ್ಯವು ಬಿಂಬಿಸುವಂತೆ ನನಗೆ ಅನಿಸಿದ್ದು ಮತ್ತದೇ ಆಸಕ್ತಿಯ ಕೊರತೆಯ ನೆಪವಿರಬಹುದು. :)

Cheers!

ಅಣ್ಣನ ಅನಿಸಿಕೆ ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ ಕೂಡ: Subject  from Mahesh Hegade's Blog - 'Poetry'