ನಾಲ್ಕನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ Love Propose !!

ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ ಜೀವನದ ನೆನಪುಗಳು, ಶಾಲೆಯ ದಿನಗಳ ನೆನಪುಗಳು ಅಮರ ಮಧುರ. ಆಗ ಇರುತ್ತಿದ್ದ, ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಭಾವನೆಗಳು, ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಇತಿ ಮಿತಿಯ ಪ್ರಪಂಚದೊಳಗೆ ಮೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ಎಲ್ಲಾ ಈಗ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಏನೋ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಹಿತಾನುಭವ. ಅಂಥದರಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನನ್ನ ನಾಲ್ಕನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿಯೊಂದು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾಗದ ಘಟನೆ. ಆಗಿನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಿರದಿದ್ದರೂ ಏನೋ ಒಂಥರಾ ಕುತೂಹಲ. ಭಾನುವಾರ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸಿನೆಮಾ, ಶುಕ್ರವಾರ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಚಿತ್ರಗೀತೆಗಳು, ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಧಾರಾವಾಹಿಗಳು ಇವಿಷ್ಟನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ಅದರಲ್ಲೆ ಪ್ರೇಮದ ಕಲ್ಪನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕಾಲ. ಅದರಲ್ಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಭಾವ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಂದರೆ ಪ್ರೇಮವೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುವ ರವಿಚಂದ್ರನ್ ಚಿತ್ರಗಳು.

ಪಲ್ಲವಿ(ಹೆಸರು ಬದಲಾಯಿಸಿದೆ) ಎನ್ನುವಳೊಬ್ಬಳು ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲೆ ೧ ನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಿಂದ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಗೋಧಿ ಬಣ್ಣದಿಂದ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದಾಗಿ ಇದ್ದು ಓದಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತಿತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂದಿದ್ದುರಿಂದ ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಅಘೋಷಿತ ಹೀರೋಯಿನ್ ಆಗಿದ್ದಳು. ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅವಳೆಡೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚೇ ಅನ್ನಿಸುವ ಆಕರ್ಷಣೆಯಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೇ ಲೈನ್ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ, ಅವಳೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವಾಗಿ ಲೈನ್ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು (ಅಂತ ನಾನು ಅಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆನೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಯಾಕಂದ್ರೆ ಹುಡುಗಿಯರು ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕರೆ, ಮಾತಾಡಿಸಿದರೆ ಸಾಕು.. ಬಿದ್ದೇ ಹೋದರು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಹುಡುಗರ ಹುಟ್ಟು ಗುಣ).

ಹೀಗೇ ಇದ್ದಾಗ ನನಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಯೋಚನೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಸರಿ.. ಒಂದು ದಿನ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ವಿಷಯದ ಟೀಚರ್ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಆಟ ಆಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಗೆ ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಒಂದು ಕಡೆ ಹುಡುಗಿರ ಗುಂಪು, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಹುಡುಗರ ಗುಂಪು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಕೆಲವರು ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಪಲ್ಲವಿಯೂ ಕೂಡ ಗೆಳತಿಯರ ಜೊತೆ ಏನೋ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ನಗುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಇದೇ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯ ಎನ್ನಿಸಿ ಸೀದಾ ಅವಳ ಹತ್ತಿರ ನಡೆದೆ. ನನಗೋ ಪೂರ್ತಿ ಕೈಕಾಲುಗಳೆಲ್ಲಾ ನಡುಗಲು ಆರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಹೋಗಿ ಪಲ್ಲವಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತೆ.. ಏನನ್ನು ಹೇಗೆ ಶುರುಮಾಡಬೇಕೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. "ಪಲ್ಲವಿ, ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಿನಿ, ನಿನ್ನನ್ನೇ ಮದುವೆ ಮಾಡ್ಕೋತೀನಿ" ಅಂತ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ. ಆವಾಗಿನ ಪಲ್ಲವಿಯ ಮುಖಭಾವ, ಸುತ್ತಲೂ ನಿಂತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಭಾವನೆಗಳು ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೇ ಇದೆ.

ಸರಿ , ಹೀಗೆ ಹೇಳಿ ನಾನು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಗೊತ್ತಾಗದೇ ವಾಪಸ್ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಪಲ್ಲವಿ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಮೈದಾನದಿಂದ ಓಡಿದಳು. ನಾನು ಭಯದಿಂದ ಬೆಪ್ಪಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಕ್ಲಾಸ್ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಇಡೀ ಕ್ಲಾಸ್ ತುಂಬಾ ಅದೇ ಗುಸು ಗುಸು. ನಾನು ಹೇಳುವುದೇನೋ ಹೇಳಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ಈಗ ಅದರ ನಂತರದ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಪೂರ್ತಿ ಭಯಗೊಂಡಿದ್ದೆ. ಈ ವಿಷಯ ಟೀಚರ್ ಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾಗಿ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಾದರೆ ನನ್ನ ಮಾನ ಮರ್ಯಾದೆ(!) ಪ್ರಶ್ನೆ ಏನು ಎಂದು ಚಿಂತೆಗೊಳಗಾಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಭಯ ಸುಳ್ಳಾಗಲಿಲ್ಲ. ೫ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ ರಿಂದ ಬುಲಾವ್ ಬಂತು. ಪಲ್ಲವಿ ಅಳುತ್ತಾ ಸೀದ ಓಡಿದ್ದು ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ ಹತ್ತಿರ ಎಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಹಾಗೇ ನಡುಗುತ್ತಾ ಹೊರಟೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಬೆಂಚಿನಿಂದ ಹೊರಟು ನೆಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಕೂಡ ಇವನು ವಾಪಸ್ ಬರುವಾಗ ಯಾವ ಆಕಾರದಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೋ ಎಂದು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ರು ಹೊಡೆಯುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೇ ಸಾಕು ಮಕ್ಕಳು ಚಡ್ಡಿ ಒದ್ದೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇನ್ನು ಇಂತಹ 'ಲವ್ ಕೇಸಿ'ನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡ ನನ್ನ ಗತಿ ಏನಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಭಯಮಿಶ್ರಿತ ಕುತೂಹಲ ಇತ್ತು.

ಅಳುಕುತ್ತಲೇ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ ನಿಂತೆ. ನೋಡಿದರೆ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಹಿರಿಯ ಉಪಾದ್ಯಾಯರು ಕೂತಿದ್ದರು. ಒಳಗೆ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆದು ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂರಲು ಹೇಳಿದರು. ಪುಣ್ಯವಶಾತ್ ಅವತ್ತು ನಮ್ಮ ಉಗ್ರಗಾಮಿ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ರು ರಜ ಹೋಗಿದ್ದರಿಂದ ಅವತ್ತಿನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಆ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿದ್ದರು. ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ನಿರಾಳವೆನಿಸಿತು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಆ ಹಿರಿಯ ಉಪಾದ್ಯಾಯರು ೭೦ ವರುಷ ವಯಸ್ಸಿನವರು. ಅವರಿಗೆ ಕೋಪವು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದೆ ಕಡಿಮೆ. ಇನ್ನು ನನಗಂತು ಹೊಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಬೈದಾರು.. ಬೈಸಿಕೊಂಡರಾಯಿತು. ಆಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅತ್ತಂತೆ ಮಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಹೇಳಬೇಡಿ ಸಾರ್ ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದು ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಸುಳ್ಳಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಒಂದು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕೋಪವಿಲ್ಲದೆ ಏನಪ್ಪಾ ಪಲ್ಲವಿಗೆ ಮದುವೆ ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂದ್ಯಂತೆ ಹೌದಾ ಎಂದರು. ನಾನು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಹೌದು ಎಂದೆ. ಅವರು ಆಗ ಶುರು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು ... ನೋಡಪ್ಪಾ ನಿಂದಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸು, ಈಗ ಪ್ರೀತಿ, ಮದುವೆ ಅಂತೆಲ್ಲಾ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ, ಈ ಸಿನಿಮಾ ಅದು ಇದು ಎಲ್ಲಾ ನೋಡಿ ಹಿಂಗೆಲ್ಲಾ ಆಡ್ತೀರಾ... ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಈ ಟಿ.ವಿ ಗಳು ಹಾಳು ಮಾಡ್ತಿವೆ.. ಅದೂ ಇದೂ ಅಂತ ಒಂದು ೧೦ ನಿಮಿಷ ಏನೇನೋ ಹೇಳಿದರು. ನಾನು ಪೂರ್ತಿ ಸಪ್ಪೆ ಮೋರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೌದು ಹೌದು ಎಂದು ತಲೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡಿ ಮುಗಿಯಿತು. ನಿಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ ಹೆದರಬೇಡ ಹೋಗು ಎಂದು ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಟರು. ಸರಿ ಎಂದು ಹೊರಟೆ .. ಆಗ ಅವರು ಇನ್ನೊಂದು ಮಾತು ಹೇಳಿದರು.. ನಿಂಗೆ ಅವಳು ಅಷ್ಟೊಂದು ಇಷ್ಟ ಇದ್ದರೆ ದೊಡ್ಡವನಾದ ಮೇಲೂ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೀತಿ ಇದ್ದರೆ ಅವಳನ್ನೇ ಮದುವೆ ಆಗುವಿಯಂತೆ ಬಿಡು, ನಾನೇ ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದರು. ಹೊರಡುವಾಗ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ಚಾಕಲೇಟುಗಳನ್ನಿಟ್ಟು ನನಗೂ ನಿನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಕೆನ್ನೆ ತಟ್ಟಿದರು. ನಾನು ಹ್ಹೆ ಹ್ಹೆ ಎಂದು ಪೇಲವ ನಗೆ ನಕ್ಕು ಬದುಕಿದೆಯಾ ಬಡ ಜೀವವೇ ಎಂದು ಹೊರಗೆ ಬಂದೆ.

ಆಮೇಲೆ ಬಹಳ ದಿನಗಳ ತನಕ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಇದು ಭಾರೀ ಪ್ರಸಿದ್ದಿ ಪಡೆದ ಸುದ್ದಿಯಾಗಿತ್ತು. ಈಗಲೂ ಸಹ ನನ್ನ ಶಾಲೆಯ ಗೆಳೆಯರು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ "ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ ನಾಲ್ಕನೆ ಕ್ಲಾಸ್ ಡವ್ವು" ಎಂದು ತಮಾಷೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆವಾಗೆಲ್ಲ ಪಲ್ಲವಿಯನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ನಗುತ್ತೇನೆ.